Владе Шипчић и Божо Бјелица

[LjoticBar]

Vlado Sipcic je rođen 1924 godine na Durmitoru u selu Mala Crna Gora gdje i danas žive Sipcici, koji vode porijeklo iz plemena malesevskog vojvode, koji je bio veliki Vojvoda u 13 vijeku. Vlado je imao 4 brata i sestru (Mihajlo, Zarko, Simo, Radoje i Vidosava). Otac Mitar je bio ucesnik Balkanskih i I Svjetskog rata. Ubijen je 1943 godine u Zabljaku, u vrijeme crvenog terora i „pasjih grobalja” zato što nije znao gdje mu se nalazi sin.
Vlado se u aprilu 1941 godine dobrovoljno javio u kasarnu u Pljevljima i prikljucio brdskoj pjesadiji koja je bila poslana u planine oko Foce Komandant te jedinice je bio Obrad Cicmil koji se kasnije prikljucio komunistima i postao clan njihovog staba u Scepan Polju.
Poslije kapitulacije se pridruzuje gerilcima Djenerala Draže Mihajlovića i 1944 je postao jedan od najmladjih četnickih komandanata. Njegov odred je zadavao strah i trepet komunistima i ustašama u rejonu Foce, Visegrada i jugoistocne Bosne. Poslije rata ne nasjeda na komunisticku propagandu o pomilovanju i ostaje u sumi. Oko 8000 istocnobosanskih četnika koji su 1945 povjerovali u pomilovanje i predali oruzje ubijeni su po sumama i jamama između Visegrada i Sarajeva.
Vlado se skrivao sa svojom malom grupom u planinama i kanjonima u Istocnoj Bosni i Crnoj Gori, uslovi zivota su bili veoma teski, naročito zimi, jer nisu mogli da pale vatru da komunisti nebi primijetili dim.
Ono sto bi zaplijenili od milicije i vojske često su dijelili siromasnim familijama od kojih su mnoge izgubile svoje najmilije u borbi za Kralja i Otadzbinu.
1955 godine ga komunisticki rezim proglasava za državnog neprijatelja broj 1.
Od 220 ljudi, koliko ih je bilo u bataljonu 1945 godine, 1956 godine su ostala samo trojica.

Poginuo je blizu Bijelog Polja 29 jula 1957 godine, u nastojanju da se sa svojom djevojkom dokopa granice. Zaustavio ga je milicioner koji je htio da ga legitimise ali ga je Vlado ubio. Međutim veoma brzo je alarmirana vojska koja je blokirala cijeli region. Videci da nema gdje, Vlado je prihvatio neravnopravnu borbu (imao je samo pistolj i nekoliko bombi). Posljednja 2 metka ostavio je za sebe i svoju saputnicu...

Pod komunistickim rezimom Vladina porodica je bila pod stalnom torturom, sestra i majka su mu bile vise puta zatvarane 50_tih godina dok su mladja braca ostajala sama bez hrane. Konfiskovana im je ljetina, vlast je bogato nagradjivala spijune koji su spijunirali ko im dolazi u kucu, zivjeli su u potpunoj izolaciji...
Godinama poslije njegove smrti javljali su se ocevici koji su ga navodno vidjeli u sumama oko Foce.


2003 godine MUP Crne Gore je dozvolio djelimicno otvaranje dosijea „Vlado Sipcic”, međutim još uvijek odbijaju da kažu gdje su tijela sahranjena.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------- -- --------
Savo Derikonja, koji je za vrijeme II Svjetskog rata bio komandant Prve Sarajevske brigade ubijen je u ljeto 1952 godine. Sahranjen je na tajnoj lokaciji.
Rodom je sa Hrese (Sarajevo). Derikonje su prije rata zivjele na Vucijoj Luci (ne znam da li je to sad pripalo federaciji ili je u sastavu Republike Srpske)
Za vrijeme Otadzbinskog rata 1992-1995 četnicki dobrovoljacki odred sa Ilidze (Sarajevo) je nosio Savino ime (Prvi dobrovoljacki puk "Savo Derikonja”)

Porucnik Srpko Medenica, komandant Prve dobrunske cete, poginuo je 1951 godine.

Sudbina Borivoja Tasica, jednog od posljednih prezivjelih Četnika je neizvjesna. Bio je u grupi Boze Bjelice (ubijen u jesen 1952 godine) po nekim informacijama je navodno uspio da živi i zdrav stigne u Grcku, po nekim je poginuo pri prelasku grcke granice a po nekim opet je poginuo kad je pokusao da se iz Grcke vrati u komunisticku jugoslaviju.

[LjoticBar]

Smrt Boze Bjelice (jesen 1952)



Baziran u pecini u Viogoru u kojoj je vec sedam godina zimovao sa svojom druzinom, Bozo se sastajao sa Stojom Golubic iz Domjesica kod Zaborka. Stojan, djever Stoje Golubic, prijavio je cajnickoj OZNI da mu se snaja vidja sa cetnicima. OZNA iz Cajnica odredi dva oficira i vodnika Sekulu Bandica da se sakriju u kuci i da sacekaju dolazak Boze Bjelice. Oficiri zaprijetise Stoji da ce biti ubijena ako Bozi bude dala ikakav znak da su oni u njenoj kuci. U daljini oko kuce vojska je postavila "mrtve straze". Sekula Bandic i oficiri OZNE uselise se u Stojinu kucu...

...Poslije sest mjeseci Bozo Bjelica izadje iz pecine i povede sa sobom Mirka Kovacevica, Borivoja Tasica i Ristu Danilovica. Prosavsi izmedju kota na kojima se nalazila vojska, pridjose kuci bocno, dodjose do ograde i zastadose...
-"Vidi Bozo, sunce ti jarko, ovdje na ogradi ima rupa. Prije nije bila. Bogami se ovuda provlaci milicija, cekajuci nas" - prosaputa Borivoje Tasic i cucnu iza ograde.
-"Ma kakva rupa, nebi mene Stoja izdala da joj je zivot u pitanju" - odgovori mu Bozo Bjelica. "Ti ostani iz ograde sa Kovacevicem, a ja cu sa Danilovicem prici pod prozor da mi doda hrane i rakije." - rece i lako preskoci ogradu sa Danilovicem.Pridje prozoru i kucnu o staklo.Prozor se iznutra otvori.
-"Ja sam Stojo" - tiho progovori. -"Spremi nam nesto za jelo i flasu rakije i dodaj mi kroz prozor"- rece joj priljubljen uz zid kuce.

Oficiri i vodnik Bandic spavali su u sobi. Stoja u kuhinji pridje sporetu i zastade za trenutak kolebajuci se. Blijeda mjesecina prodirala je kroz prozor u kucu. Strah je uhvati i stade da drhti. Odmace se od sporeta, pogleda po kuhinji i podje u sobu. Polako otvori vrata i pridje oficirima.
-"Dos'o je" - drmnu porucnika za lakat. -"Bozo je pod prozorom, ceka da mu dodam hranu."
-"Uh" - skochi oficir iz postelje, drmnu svog kolegu i vodnika Bandica i rece Stoji:
-'Neboj se, polako. Stavi u tepsiju hljeb i pitu koju si za nas ispekla, i jos sta imas. Mi cemo sa strane prici prozoru, provuci cijev masinke ispod tvojih misica i pucacemo u njega kad mu budes dodavala tepsiju. A ti Sekula - reche vodniku - cuvaj mitraljezom ulazna vrata da ne banu u kucu da nas pobiju".
Ustadose iz kreveta, tiho repetirase masinke i, neoblaceci se, pridjoshe prozoru.

Stoja Golubic se naze kroz prozor sa tepsijom iznad Bozove glave. Dvije masinke ispod njenih misica sa jedne i druge strane odjeknuse dugim rafalom. Izresetase Bozu Bjelicu i pogodise u stomak Ristu Danilovica. Drzeci rukom crijeva koja mu pokuljase iz stomaka, Risto potrca prema ogradi, predje je i pobjeze kroz vocnjak prema sumi u pravcu sela Podhrid. Za njim su se vukla crijeva. Kod jaruge aktivira bombu i leze na nju...

Borivoje Tasic sa ograde izruchi rafal mitraljeza u prozor i rani jednog oficira. Mirko Kovacevic baci bombu.Oba cetnika kao srne potrcase prema Ratkovim vodama, u sumu Brezanje. Izvukose se suprotno od zasjede desetine Radeta Dobrilovica koja se, zbunjena pucnjavom kod kuce Golubica, oglasi mitraljeskim rafalima.

Vojnici dotrcase do kuce Stoje Golubic, previse ranjenog oficira i odnesose ga u bolnicu. Druga grupa krenu po krvavom tragu koji je za sobom ostavljao ranjeni Risto Danilovic. Nadjose u potoku njegovo mrtvo tijelo, stavise ga na grane i odvukose do kuce. Naredise Stojanu, Stojinom djeveru, da upregne volove u kola, natovarise mrtvog Bozu Bjelicu i Rista Danilovica i povezose ih u Cajnice. Prolazeci glavnom ulicom, oficiri i vojnici pocese da senluce iz mitraljeza, veseleci se sto su ubili Bozu Bjelicu. Zastadose u centru grada da ga pokazu narodu. Zapjevase oko volovskih kola:
"Oj,Zaborak, jel' ti zao,
Bjelica je Bozo pao..."

[Kutuzov]

Da dodam da se Šipčićeva djevojka zvala Ana Vojinović (ako se ne varam)...