Jugonostalgija

[Xerxes]

Može pričat ko što oće... OČIMA PRIJA!

[Xerxes]

Jer džaba su nas učili...

[nimfa]

Svako ko nije učestvovao u njenom očivanju, ovako ili onako - će naći pravdanje za njen raspad. Ali na to smo navikli, to je obrazac, šablon, apsolut, maksima... to je uobičajeno toliko da ako je drugačije čovjek se zaprepasti. A onih koji će sebe opravdati riječima "SADA JE BOLJE" iako žive znatno lošije, je svakako ogroman broj. I retorika uvijek ista, puna rupa, sa još više isforsiranih - kratkoročnih zakrpa... I onda budem krajnje bezobrazan pa kažem da o glupostima ne raspravljam, niti mislim da je moguće argumentima se suprotstavljati ekstremnim, krajnje iracionalnim trdnjama poput onih koje se u takvim "razgovorima" mogu čuti, pročitati...

Браво

Sent from my HTC One_M8

[Xerxes]

[Xerxes]

[jokac]

bravo,svaka cast.i ja sam veliki Jugonostalgicar.

[Xerxes]

...pam pam pam, pamparam............

[jokac]

[jokac]

[jokac]

[jokac]

https://www.google.com/url?sa=t&rct=...uGXdrrxHerbSNg

[Xerxes]

Retrospektivno... na današnji dan...


RIPČINA!

[jokac]

DA,OSTADOSMO BEZ JEDNOG OD NAJVECIH GLUMACA JUGOSLAVIJE:sorrow:

[jokac]

POSLEDNJI SUSRET BATE ŽIVOJINOVIĆA I GAGE NIKOLIĆA: Matori, dobro izgledaš, ja ću da odem pre tebe!

Pop kultura 18:22, 11.03.2016. 3717



Porodica Velimira Bate Živojinovića ne sme da mu saopšti da mu je preminuo veliki prijatelj i višedecenijski pajtaš, kaže glumčeva supruga Julijana-Lula Živojinović.
Ne propustite...

• EVO KAKO JE DRAGAN NIKOLIĆ KORAČAO KROZ ŽIVOT: Ne predati se. Zašto. I kome?
• ZBOGOM, LEGENDO: Umro Dragan Nikolić
• (VIDEO) GAGO, ZADUŽIO SI NAS VEČNO: 10 uloga zbog kojih smo se kleli u tebe!

"Izjavila sam Mileni saučešće. Batici ne smem da kažem da je Dragan otišao. Bili su bliski, voleli su se. Poslednji put su se videli prošlog proleća. Gaga je došao s Bjelom. Jedva se popeo uz stepenice, zadihao se. Uz pomoć pumpice se sredio. On i Bjela su poljubili Batu ruku kao Don Korleoneu. To je njihovo zezanje apropo Obraza uz obraz u kome su se šalili sa replikama iz Kuma. “Matori, dobro izgledaš, ja ću da odem pre tebe”, rekao je Gaga Bati tom prilikom - otkrila nam je Lula Živojinović
Podsetimo, Jedan od najvećih i najvoljenijih glumaca sa prostora bivše Jugoslavije Dragan Nikolić preminuo je jutros u 72. godini života, saopštilo je pozorište Atelje 212.

[jokac]

[jokac]

Prema zadnjem popisu stanovništva iz 1991., SFRJ je brojala 23.528.230 stanovnika,^[10] čime je bila deseta najmnogoljudnija država u Europi. Podaci sa popisa održanih 1971. i 1981.

Nacionalnost	1971	%	1981	%
Albanci	1.309.523	6,4	1.731.252	7,7
Bugari	58.627	0,3	36.642	0,2
Hrvati	4.526.782	22,1	4.428.135	19,7
Italijani	21.791	0,1	15.116	0,1
Makedonci	1.194.784	5,8	1.341.420	6,0
Mađari	477.374	2,3	426.865	1,9
Crnogorci	508.843	2,5	570,298	2,6
Muslimani	1.729.932	8,4	2.000.034	8,9
Srbi	8.143.246	39,7	8.136.578	36,3
Slovaci	83.656	0,4	80.300	0,4
Slovenci	1.678.032	8,2	1.753.605	7,8
Romi	78.485	0,4	148.604	0,7
Rumuni	58.570	0,3	54.721	0,2
Turci	127.920	0,6	101.328	0,5
Jugoslaveni	273.077	1,3	1.216.463	5,4
ostali/neizjašnjeni	252.330	1,2	389.970	1,7
Ukupno	20.522.972	100	22.438.331	100

[jokac]

SFR Jugoslavija






Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija se nalazi na područiju Balkanskog poluostrva okružena:Bugarskom

Rumunijom
Italijom
Grčkom
Austrijom
Mađarskom
Albanijom.
Na sjeverozapadnom dijelu se naslanja na podnožije Alpa a sjeverni dio joj je u Panonskoj niziji dok je južna granica najvećim dijelom Jadransko more.

Površina SFRJ iznosi 255 719 km2 i u njoj živi 22 426 000 stanovnika sa ukupno 24 različite nacionalnosti.
Od toga je 6 naroda i 18 narodnosti.U sklopu SFRJ se nalazi 6 republika i 2 autonomne pokrajine:

SR Bosna i Hercegovina
SR Crna Gora
SR Hrvatska
SR Makedonija
SR Slovenija i
SR Srbija u kojoj nalaze i
SAP Vojvodina i
SAP Kosovo i Metohija.
6. aprila 1941. započinje napad Sila Osovina na Kraljevinu Jugoslaviju bez objave rata. Kraljeva vojska je ubrzo kapitulirala ali proglasom KPJ 4. jula 1941 narod se diže na ustanak. Tako započinje velika epopeja Narodno oslobodilačke borbe u kojoj je 1 700 000 građana Jugoslavije položilo svoj život. Međutim uporedo sa vojnim operacijama NOV-a vodi se i politička aktivnost za priznanje nove Jugoslavije. Održava se prvo zasjedanje Antifašističkog Vijeća Narodnog Oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ) u Bihaću 26. novembra 1942. godine a već sljedeče 1943. godine 29. novembra se održava drugo zasjednaje AVNOJA u Bihaču. Odluke koje su tom prilikom donešene, predstavljale su osnivanje nove Jugoslavije pa se sa opravdanjem taj dan slavi kao Dan Republike u SFRJ. Poslije završetka rata (15. maja 1945. godine - sedam dana poslije kapitulacije Njemačke) održava se i treče zasjedanje AVNOJA u oslobođenom Beogradu od 7. 8. do 10. 8. 1945. godine. Prvi ustav socijalističke Jugoslavije donešen je 31. januara 1946. godine.Poslije rata vrši se nagli razvoj u svim vidovima privrede, Za samo 10 godina sprovođenjem dva petogodišnja plana Jugoslavija dostiže nivo srednje razvijenih zemalja. U svim republika se otvaraju fabrike i preduzeća u kojima se domaćim znanjem usvaja proizvodnja skoro svih roba potrebnih za napredak zemlje. Takoreči “od igle do lokomotive”. 1950. godine se fabrike predaju na upravljanje radnicima preko zakona o radničkom samoupravljanju i tako se u praksi primjenjuje marksistička ideja o prelasku sredstava za proizvodnju u vlasništvo radnika.

1961. godine u Beogradu se održava i prva konferencija nesvrstanih zemalja gdje je Jugoslavija bila jedna od članica osnivaća tog pokreta koji predstavlja jaku snagu u borbi protiv blokovske podjele svijeta.












Grb SFRJ sačinjava vijenac od klasja žita poezanog plavom trakom na kojoj je upisan datum 29. 11. 1943.Na vrhu se nalazi crvena zvijezda petokraka a u sredini 6 baklji koje simbolizuju 6 jugoslovenskih naroda.Zastava SFRJ je plavo - bijelo - crvena sa crvenom zvijezdom petokrakom oivičenoj sa žutim rubom u sredini zastave.Na donjoj slici su prikazane proporcije na zastavi.

[jokac]

https://www.google.com/url?sa=t&rct=...16636494,d.d24

[jokac]

Narodne himne Srpska Hrvatska Slovenačka Bože pravde, ti što spase Od propasti dosad nas, Čuj i odsad naše glase I odsad nam budi spas! Moćnom rukom vodi, brani Budućnosti srpske brod; Bože, spasi, Bože hrani Srpskog kralja, srpski rod! Iz mračnoga sinu groba Srpske krune novi sjaj, Nastalo je novo doba – Novu sreću, Bože, daj! Kraljevinu srpsku brani, –Petvekovne borbe plod – Kralj' Al'ksandra, Bože, hrani, Moli ti se srpski rod! Lijepa naša domovina, Oj, junačka zemljo mila, Stare slave djedovina, Da bi vazda česna bila! Mila kano si nam slavna, Mila si nam ti jedina; Mila, kuda si nam ravna, Mila, kuda si planina. Teci, Savo, Dravo, teci, Nit ti Dunaj silu gubi; Kud li šumiš, sv'jetu reci, Da svoj narod Hrvat ljubi! Dok mu njive sunce grije, Dok mu hrašće bura vije, Dok mu tijelo grob sakrije, Dok mu živo srce bije. Naprej zastava Slave, Na boj junaška kri, Za blagor očetnjave Naj puška govori. Z orožjem in desnico Nesemo vragu grom, Zapisat v kri pravico, Ki terja jo naš dom. Draga mati je prosila, Roke okol' vrata vila; Plakala je moja mila: "Tu ostani, ljubi moj". Zbogom mati, ljubca zdrava, Mati mi je očetnjava, Ljub'ca moja čast in slava, Hajd'mo, najd'mo zanje u boj. Prva od njih bila je hrvatska pesma Lijepa naša domovino koju je napisao Antun Mihanović (1796–1861), konzul i književnik. Štampana je u listu "Danica" Ljudevita Gaja 1835, a na te reči muziku je 1846. komponovao Srbin iz Vinkovaca Josif Runjanin (1821–1878), oficir i muzičar. Tek za vreme izložbi Hrvatsko-slavonskog gospodarskog društva u Zagrebu 1891, gde su izvođene svečane pesme, publici se najviše dopala "Lijepa naša domovina" koja je u narednim godinama pevana na svim većim proslavama i praznicima u Hrvatskoj i tako je prerasla u narodnu himnu. U vreme narodnog preporoda u Habzburškoj monarhiji i pada Meternihovog režima, Martin Davorin Jenko (1835–1914), zajedno sa buntovnički raspoloženim zemljakom i prezimenjakom, pesnikom Simonom, komponovao je 1860. u Beču muziku za pesmu "Naprej, zastava Slave!" koja je brzo prihvaćena kod slovenačkog naroda i postala narodna himna. Iako je "Bože pravde" kao rodoljubiva pesma nastala poslednja u odnosu na sve tri narodne himne, postala je prva nacionalna i državna himna kada je Srbija proglašena kraljevinom, februara 1882. Deset godina ranije, prilikom proslave punoletstva kneza Milana Obrenovića i njegovog stupanja na presto Srbije, 10. avgusta 1872. održan je komad s pevanjem "Markova sablja". U okviru predstave otpevana je pesma "Bože pravde" koju je napisao Jovan Đorđević (1826–1900), književnik, dramaturg, upravnik Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu i Narodnog pozorišta u Beogradu. Muziku za nju komponovao je kompozitor Davorin Jenko, Slovenac koji je u drugoj polovini XIX veka živeo i radio u Srbiji. Pesma se dopala knezu Milanu i prisutnima te je iskorišćena prilikom proglašenja Kneževine Srbije za Kraljevinu Srbiju i kneza Milana za kralja februara 1882. Od toga dana pesma "Bože pravde" izvođena je u svečanim i prazničnim prilikama kao zvanična himna Srbije. Uz manje izmene, pesma je nadživela brojne dinastičke i društvene promene u Srbiji, pa se i danas izvodi kao himna Republike Srbije. Bože pravde Bože pravde, ti što spase Od propasti dosad nas, Čuj i odsad naše glase I odsad nam budi spas! Moćnom rukom vodi, brani Budućnosti srpske brod, Bože spasi, Bože hrani, Srpskog kralja, srpski rod! Složi srpsku braću dragu Na svak dičan, slavni rad: Sloga biće poraz vragu, A najjači Srpstvu grad! Nek na Srpstva blista grani Bratske sloge zlatan plod, Bože, spasi, Bože, hrani, Srpskog kralja, srpski rod! Nek na srpsko vedro čelo Tvog ne padne gneva grom, Blagoslovi Srbu selo, Polje, njivu, grad i dom! Kad nastupe borbe dani, K pobedi mu vodi hod, Bože, spasi, Bože, hrani Srpskog kralja, srpski rod! Iz mračnoga sinu groba, Srpske krune novi sjaj, Nastalo je novo doba – Novu sreću, Bože, daj! Kraljevinu srpsku brani, Petvekovne borbe plod, Srpskog kralja, Bože, hrani, Moli ti se srpski rod! Nestankom Kraljevine Jugoslavije u Aprilskom ratu 1941. sa istorijske pozornice nestala je i modifikovana nacionalna srpsko-hrvatsko-slovenačka himna. U jeku Drugog svetskog rata i stvaranja nove Demokratske Federativne Jugoslavije, sa proklamovanom ravnopravnošću južnoslovenskih naroda zaživela je pesma "Hej Sloveni" kao privremena himna. Pesmu "Hej Sloveni" napisao je u Pragu 1834, u vreme panslavističkog pokreta, Samuel-Samo Tomašik, Slovak po nacionalnosti. Pesmi je dao naziv "Hej Slovaci" i napisao je da se ona peva na melodiju poljske pesme Jeszcze Polska nie zginela. Kasnije je promenio ime pesme i posvetio je svim Slovenima. Tomašikova pesma brzo se proširila i postala pesma nacionalnog poziva na jedinstvo u svim slovenskim zemljama. Kod većine slovenskih naroda doživela je brojne jezičke transformacije. Pevana je kao himna još na panslovenskom kongresu u Pragu 1848, na kojem se delegat Vatroslav Lisinski izjasnio kao prvi Jugosloven. Pesmu su sa jugoslovenskih prostora prvi prihvatili Slovenci još 1848. i pevali je kao "Hej Slovenci". Objavljena je u jugoslovenskoj štampi u vreme stvaranja zajedničke države 1918, a najintenzivnije je proživela kao jugoslovenska himna u periodu narodnooslobodilačkog rata 1941–1945, pa sve do raspada Jugoslavije. Stara sveslovenska pesma "Hej Sloveni" ponovo se rodila kada je izvedena na otvaranju Prvog zasedanja AVNOJ-a 26. novembra 1942. u Bihaću, na Drugom zasedanju AVNOJ-a 29/30. novembra 1943. u Jajcu, pri dolasku Tita na Vis. U tek oslobođenoj zemlji, na Ustavotvornoj skupštini 29. novembra 1945, kada je Jugoslavija proglašena za republiku, svirana je u "najsvečanijem trenutku" i svi narodni poslanici ustali su i zapevali ovu himnu. Tako je pesma "Hej Sloveni" prihvaćena kao privremena himna. Hej Sloveni Hej, Sloveni, jošte živi Duh naših dedova, Dok za narod srce bije njihovih sinova. Živi, živi duh slovenski, Živeće vekov'ma! Zalud preti ponor pakla, Zalud vatra groma! Nek se sada i nad nama Burom sve raznese, Stena puca, dub se lama, Zemlja nek se trese! Mi stojimo postojano Kano klisurine, Proklet bio izdajica Svoje domovine! Zbog nedostataka u pesmi "Hej Sloveni", već početkom 1946. raspisan je konkurs za tekst nove jugoslovenske himne. Međutim, konkurs nije uspeo zbog nemogućnosti da se usklade reči pesme "Himna FNRJ" od Čedomira Minderovića sa muzikom koju su komponovali poznati jugoslovenski kompozitori. Novi pokušaj stvaranja jugoslovenske himne 1959. bio je zajednički rad Mire Alečković i Nikole Hercigonje. Na osnovu njegove kompozicije "Novoj Jugoslaviji" iz 1948. nastala je Svečana pesma prepoznatljiva po prvom stihu refrena "Jugoslavijo, borba te rodila". Ona je 19. aprila 1959. izvedena na svečanoj priredbi u Beogradu povodom 40-godišnjice KPJ. Činilo se da je pronađena prava himna, pa je Saveznom odboru SSRNJ predložena za državnu himnu. Međutim, iako ne javno, predstavnici hrvatskog rukovodstva iz 60-ih godina ocenili su pesmu suviše unitarističkom (naziv Jugoslavija pominje se čak četiri puta, neprestano se insistira na njenom jačanju, "miriše" imperijalistički itd.). Pesnikinja Mira Alečković je odbila da promeni refren ove pesme, pa je "Hej Sloveni" ostala himna Jugoslavije. Na inicijativu Edvarda Kardelja, Aleksandar Obradović je prilagodio drugi stav Pete Betovenove simfonije za himnu Jugoslavije i ta pesma je izvedena na Dan Republike 1963. u Beogradu, ali ni taj pokušaj nije prihvaćen. Usledili su treći i četvrti konkursi, 1968. i 1973/74. godine, na kojima je prihvaćena melodija Svečane pesme makedonskog kompozitora Takija Hrisika, ali nisu pronađene prave reči za nju zbog čega su i ovi konkursi propali. Poslednjim konkursom za himnu bilo je predviđeno da se usvojena kompozicija himne izvede na 40-godišnjicu socijalističke Jugoslavije 29. novembra 1985. u Beogradu. Međutim, kao i prethodni, i ovaj konkurs ostao je bez odluke o izboru himne. Tako je, sve vreme od 1945. kao privremena opstala himna "Hej Sloveni". Ustavom Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije od 21. januara 1974. prvi put se spominje postojanje himne u članu 8, ali bez njenog naziva. Zakonom o upotrebi grba, zastave i himne SFRJ od 22. aprila 1977. formalno je uređen status himne "Hej Sloveni" kada je ozvaničena njena privremena upotreba dok Skupština SFRJ ne utvrdi novu himnu. Usvojenom zakonskom odredbom, IX amandmanom iz 1988. na Ustav iz 1974, himna "Hej Sloveni" proglašena je za zvaničnu himnu SFR Jugoslavije. Ponovo se pojavljuje u Ustavu Savezne Republike Jugoslavije 27. aprila 1992. kada je već došlo do secesije jugoslovenskih republika. Ipak, kao takva opstala je po inerciji do proglašenja Ustava Republike Srbije.

[jokac]

Milicija SFR Jugoslavije je osnovana u toku Narodnooslobodilačke borbe (NOB) na oslobođenim i poluoslobođenim područjima pri Narodnooslobodilačkim odborima (NOO) ili komandama mjesta. Tijekom Drugog svjetskog rata bila je znana pod različitim nazivima: Partizanska straža, Seoska straža, Narodna zaštita i dr. Od 1944 godine nosila je naziv Narodna milicija, a od 1966 Milicija. Zadatak Milicije je bio da neposredno štiti živote i ličnu slobodu građana, društvenu i ličnu imovinu, održava javni red i mir, javnu sigurnost, spriječava narušavanje javnog poretka, otkriva krivična dijela i njihove izvršioce, te osigurava izvršenje drugih poslova određenih zakonom ili propisima donijetim na osnovu zakona SFR Jugoslavije. Milicija je bila naoružana i opremljena potrebnim tehničkim sredstvima i uniformama. Organizacija Milicije i odgovornost njenih radnika je bila usklađena sa društvenim samoupravljanjem.^[1] Za razliku od oružanih snaga SFR Jugoslavije, čija je organizacija i nadležnost bila na teritoriji celokupne SFR Jugoslavije, Milicija je bila organizovana decentralizovano, na teritorijalnom principu.^[2] Milicija je bila organizirana u organizacijsko-formacijske jedinice kako slijedi: odjeljenja, stanice, vodovi, čete, bataljoni, odredi i brigade. Milicija je u miru usko surađivala sa organima i jedinicama Jugoslavenske narodne armije (JNA) i vojne policije JNA. U slučaju rata Milicija je bila dio Teritorijalne odbrane oružanih snaga SFR Jugoslavije.^[1]
13. 5. 1944 godine formirano je Odeljenje za zaštitu naroda (OZN), a u augustu iste godine od pripadnika Narodnooslobodilačke vojske i partizanskih odreda Jugoslavije (NOV i POJ) formiran je Korpus narodne odbrane Jugoslavije (KNOJ), koji je predstavljao operativne jedinice OZN-e. 13. 5. je do raspada SFR Jugoslavije bio proslavljan kao Dan bezbednosti.^[2]

Neposredno posle oslobođenja Beograda, počela je obuka prvih pripadnika Narodne milicije. U početku, milicionari su obavljali isključivo patrolnu, stražarsku i sprovodničku službu, dok su objekte i ustanove obezbeđivali pripadnici KNOJ-a i Jugoslovenske armije (JA). Prvi milicionari nisu bili jednoobrazno odeveni, a razlikovali su se samo po traci u vidu jugoslavenske trobojke, sa petokrakom i slovima NM.^[2]
Ustavom iz 1946 godine, u sklopu Opšte-saveznog ministarstva unutrašnjih poslova ustanovljene su Uprava narodne milicije, Komanda narodne milicije, Uprava javne bezbednosti i Uprava državne bezbednosti (UDBA). UDBA je nastala prevođenjem delova OZN-e iz JA u Opšte-savezni MUP. Zadržano je vojno organizovanje, jednoliko uniformisanje i činovi. Ustavne reforme iz 1953 godine dovele su do bitnih promena. Umesto postojećih ministarstava formirani su sekretarijati: SSUP i Republički sekretarijati za unutrašnje poslove (RSUP). U okviru demilitarizacije SSUP-a, UDBA je prestala da bude vojno organizovana, uniformisana služba, a njene operativne snage KNOJ, ukinute su, te su zadatke KNOJ-a podelile granične jedinice JNA i Narodne milicije. U Narodnoj miliciji su zadržani činovi čije je označavanje promenjeno, milicionarima je dozvoljeno da van službe nose civilna odela, a uvedeni su službeni brojevi na niklovanoj pafti opasača. Oprema i naoružanje bili su veoma šaroliki, jer je milicija bila opremljena trofejnim oružjem ili opremom iz savezničke pomoći.^[2]
Sve izraženija decentralizacija dovela je do nove reorganizacije službe 1956 godine donošenjem prvog Zakona o organima unutrašnjih poslova. Veliki deo poslova prenet je u nadležnost republika i administrativno-teritorijalnih jedinica. Ustavnim promenama 1963 godine i Osnovnim zakonom o službi unutrašnjih poslova iz 1964 godine, nastavljena je decentralizacija, a osnovni organi unutrašnjih poslova formirani su na nivou opština.^[2]
Posle Brionskog plenuma 1966 godine (na kojem je smenjen Aleksandar Ranković, dotadašnji savezni ministar unutrašnjih poslova i potpredsednik SFR Jugoslavije koji je rukovodio svim policijskim i tajnim službama države) došlo je do velikih promena, ozvaničenih Osnovnim zakonom o unutrašnjim poslovima iz 1966 godine. Razbijen je do tada uspostavljeni jedinstveni sistem državne bezbednosti SFR Jugoslavije. Unutrašnji poslovi su skoncentrisani u dve službe: Službi javne bezbednosti (SJB) i Službi državne bezbednosti (DB, kasnije SDB). U sastavu SJB-a su bili Milicija, službe Suzbijanje kriminaliteta, Bezbednost saobraćaja i Pogranični poslovi. Narodna milicija je promenila naziv u Milicija, izvršene su brojne kadrovske i organizacione promene, Milicija je ušla u sastav SJB-a, ukinuti su činovi, uvedene oznake funkcija koje su se nosile slično kao činovi, ali su označavale funkciju koju obavlja pripadnik organa unutrašnjih poslova.^[2]
Ustavnim amandmanima iz 1971 godine, Ustavom iz 1974 godine i zakonima koji su doneti na osnovu novog Ustava, nastavljena je decentralizacija Milicije. Opremanje i naoružavanje je prešlo u nadležnost republičkih i pokrajinskih sekretarijata. Organi SAP Vojvodine i SAP Kosova su radili na osnovu pokrajinskih zakona, mada su se nalazili u sastavu SR Srbije. Za razliku od službi državnih bezbednosti koje su ostale organizovane na nivou republika i pokrajina, službe javne bezbednosti su se uklapale u koncepciju društvene samozaštite i rascepkani sistem bezbednosti. Suštinski, odnosi između saveznog, republičkih i pokrajinskih sekretarijata su zasnovani na principu dogovaranja, sadejstva i usklađivanja rada, a ne na principu hijerarhije i subordinacije. Ovako decentralizovani sistem sa neprofesionalizovanim elementima, pokazao je brojne nedostatke već 1972 godine, prilikom upada terorističke grupe tj. Bugojanske grupe na teritorij SFR Jugoslavije.

[jokac]

https://www.google.com/imgres?imgurl...ASkQMwgkKAMwAw

[jokac]

[jokac]

[jokac]

[jokac]